คำถวายผ้ากฐิน

คำถวายผ้ากฐิน

อิมัง ภันเต, สะปะริวารัง, กะฐินะจีวะระทุสสัง, สังฆัสสะ,

                    โอโณชะยามะ,  สาธุ โน ภันเต, สังโฆ, อิมัง, สะปะริวารัง, กะฐินะจีวะระทุสสัง,  

                     ปะฏิคคัณหาตุ, ปะฏิคคะเหต๎วา จะ, อิมินา   ทุสเสนะ, กะฐินัง, อัตถะระตุ,
                     อัมหากัง, ทีฆะรัตตัง, หิตายะ, สุขายะ,

                                                                           คำแปล

                ข้าแต่พระสงฆ์ผู้เจริญ    ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอน้อมถวาย    ผ้ากฐินจีวรกับทั้งบริวารนี้      แก่พระสงฆ์ ขอพระสงฆ์จงรับ  ผ้ากฐินกับทั้งบริวารนี้ของข้าพเจ้าทั้งหลาย รับแล้วจงกราบกฐิน ด้วยผ้านี้  เพื่อประโยชน์ และความสุขแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย สิ้นกาลนาน เทอญ.

คำอปโลกน์กฐิน  แบบ ๒ รูป

              รูปที่ ๑
              ผ้ากฐินทานกับทั้งผ้าอานิสังสบริวารทั้งปวงนี้ เป็นของ........................ พร้อมด้วย.................... ผู้ประกอบด้วยศรัทธา         อุตสาหะพร้อมเพรียงกันนำมาถวาย     แด่พระภิกษุสงฆ์ผู้อยู่จำพรรษาถ้วนไตรมาสในอาวาสนี้

              ก็แลผ้ากฐินทานนี้ เป็นของบริสุทธิ์ดุจเลื่อนลอยมาโดยนภากาศแล้วแลตกลงในทีประชุมสงฆ์ จะได้จำเพาะเจาจงลงว่าเป็นของพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่งก็หามิได้ มีพระบรมพุทธานุญาตไว้ว่า ให้พระสงฆ์ทั้งปวงยอมอนุญาตให้แก่ภิกษุรูปหนึ่ง เพื่อจะทำซึ่งกฐินนัตถารกิจ ตามพระบรมพุทธานุญาต และมีคำพระอรรถกถาจารย์ ผู้รู้พระบรมพุทธาธิบายสังวรรณนาไว้ว่า ภิกษุรูปใดประกอบด้วยศีลสุตาธิคุณ มีสติปัญญาสามารถ รู้ธรรม ๘ ประการ มีบุพกิจ เป็นต้น ภิกษุรูปนั้นจึงสมควร เพื่อจะกระทำกฐินนัตถารกิจ ตามพระบรมพุทธานุญาตได้
               บัดนี้พระสงฆ์ทั้งปวงจะเห็นสมควรแก่ภิกษรูปใดจงพร้อมกันยอมอนุญาตให้แก่ภิกษุรูปนั้นเทอญ.

               (ไม่ต้อง สาธุ)

         รูปที่ ๒
.........ผ้ากฐินทาน กับทั้งผ้าอานิสังสบริวารทั้งปวงนี้ ข้าพเจ้าพิจารณาเห็นสมควรแก่...................เป็นผู้มีสติปัญญาสามารถ เพื่อกระทำกฐินนัตถารกิจให้ถูกต้องตามพระบรมพุทธานุญาตได้ ถ้าพระภิกษุรูปใดเห็น
ไม่สมควรทักท้วงขึ้นในท่ามกลางระหว่างสงฆ์ (หยุดนิดหนึ่ง) ถ้าเห็นสมควรแล้วไซร้จงให้สัททสัญญาสาธุการะขึ้นให้พร้อมกัน เทอญ.             (สาธุ)

แบบกรรมวาจาสวดให้ผ้ากฐิน

                                    นะโม  ตัสสะ   ภะคะวะโต  อะระหะโต  สัมมาสัมพุทธัสสะ,
                                    นะโม  ตัสสะ,  ภะคะวะโต  อะระหะโต  สัมมาสัมพุทธัสสะ,
                                    นะโม  ตัสสะ,  ภะคะวะโต, อะระหะโต  สัมม, สัมพุทธัสสะ,
                                 สุณาตุ เม ภันเต สังโฆ,  อิทัง สังฆัสสะ  กะฐินะจีวะระทุสสัง  อุปปันนัง,
                    ยะทิ  สังฆัสสะ  ปัตตะกัลลัง,  สังโฆ  อิมัง  กะฐินะจีวะระทุสสัง  ขันติพะลัสสะ 

                   ภิกขุโน  ทะเทยยะ,  กะฐินัง  อัตถะริตุง,  เอสา ญัตติ.
                                สุณาตุ  เม  ภันเต  สังโฆ, อิทัง สังฆัสสะ กะฐินะจีวะระทุสสัง  อุปปันนัง,
                   สังโฆ  อิมัง  กะฐินะจีวะระทุสสัง   ขันติพะลัสสะ  ภิกขุโน,   เทติ,  กะฐินัง
                  อัตถะริตุง,  ยัสสายัส๎มะโต  ขะมะติ,  อิมัสสะ  กะฐินะจีวะระทุสสัสสะ,

                  ขันติพะลัสสะ   ภิกขุโน,   ทานัง,      กะฐินัง  อัตถะริตุง, โส  ตุณหัส๎สะ 

                  ยัสสะ  นักขะมะติ, โส ภาเลยยะ
                               ทินนัง อิทัง สังเฆนะ, กะฐินะจีวะระทุสสัง  ขันติพะลัสสะ   ภิกขุโน.  

                  กะฐินัง อัตถะริตุง,   ขะมะติ  สังฆัสสะ  ตัสมา  ตุณ๎หี,    เอวะเมตัง  ธาระยามิ.
                                                             

                                                                คำอธิษฐานผ้ากฐิน

                                                สังฆาฏิ    อิมายะ  สังฆาฏิยา  กะฐินัง  อัตถะรามิ                   (๓ หน)
                                                อุตตราสงค์              อิมินา  อุตตะราสังเคนะ  กะฐินัง  อัตถะรามิ                          (๓ หน)
                                                อันตรวาสก              อิมานา  อันตะระวาสะเกนะ  กะฐินัง  อัตถะรามิ   (๓ หน)

คำอนุโมทนากฐิน

                                                อัตถะตัง อาวุโส สังฆัสสะ กะฐินัง ธัมมิโก กะฐินัตถาโร  อะนุโมทะถะ  (๓ หน )

                        นี้สำหรับท่านผู้ครองกฐินมีพรรษาแก่กว่าภิกษุทั้งปวง
                                ถ้ามีภิกษุอื่นที่มีพรรษามากกว่าท่านผู้ครองกฐินอยู่ ในที่นั้นให้ เปลี่ยนคำว่า
                                อาวุโส  เป็น  ภันเต   แล้วให้พระสงฆ์ทั้งปวงเปล่งวาจาอนุโมทนาต่อไปว่า
                                                อัตถะตัง  ภันเต  สังฆัสสะ  กะฐินัง  ธัมมิโก  กะฐินัตถาโร  อะนุโมทามะ (๓ หน)

                        นี้สำหรับผู้อ่อนพรรษากว่าท่านผู้ครองกฐินกล่าว
                                ถ้ามีภิกษุที่แก่พรรษากว่าท่านผู้ครองกฐินอยู่ในที่นั้น   กี่รูปก็ตามให้ผู้แก่เหล่านั้น
                                เปลี่ยนคำว่า  ภันเต  เป็น  อาวุโส  หรือจะให้ว่าพร้อมกันเฉพาะผู้แก่เสียคราวหนึ่ง
                                ก่อน ๓ จบ   แล้วจึงให้ผู้อ่อนกว่าว่าอีกคราวหนึ่ง ๓ จบ ก็ได้