สัปปุริสธรรม ๗ ประการ
คำว่า สัปปุริสธรรม แปลว่า ธรรมะของคนดี หมายความว่า ผู้ใดมีธรรมเหล่านี้แล้ว ผู้นั้นได้ชื่อว่าเป็นคนดี คนดีที่พระพุทธศาสนายกย่อง มิได้เป็นคนงมงายหรือเป็นคนซื่อจนเซ่อ แต่เป็นคนฉลาดมีเหตุผล รู้จักใช้ความคิด วางตัวได้ดีและมีมนุษย์สัมพันธ์เหมาะสม สัปปุริสธรรมมี ๗ ประการ ดังนี้
๑) อัตถัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้จักวิเคราะห์สาเหตุของสถานการณ์และความเป็นไปของชีวิต
๒) ธัมมัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้จักวิเคราะห์สาระและผลอันเกิดจากสาเหตุดังกล่าว
๓) อัตตัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้จักวิเคราะห์ตนเองทั้งในด้านความรู้ คุณธรรม และความสามารถ
๔) มัตตัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้จักหลักของความพอดี การดำเนินชีวิตพอเหมาะพอควร
๕) กาลัญญุตา คือ ความเป็นรู้จักปฏิบัติตนให้ถูกกาลเทศะ
๖) ปริสัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้ปฏิบัติ การปรับและแก้ไขตนให้เหมาะกับสภาพกลุ่มและชุมชน
๗) ปุคคลัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้จักปฏิบัติตนให้เหมาะสมกับบุคคลที่มีความแตกต่างกัน
ไตรสิกขา
เพื่อเป็นการสนับสนุนให้เกิดความตั้งใจดีและมีมือสะอาด นักบริหารต้องประกอบตนไว้ใน
ไตรสิกขาข้อที่ต้องสำเหนียก ๓ ประการ คือ
๑. ศีล การรักษากายวาจาใจให้ เป็นเครื่องสนับสนุนให้กาย (มือ) สะอาด
๒. สมาธิ เป็นเครื่องสนับสนุนให้ใจสงบ
๓. ปัญญา เป็นเครื่องทำให้ใจสว่าง รู้ถูก รู้ผิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น